Game Reviews : Red Dead Redemption

Spoiler Alert : το κείμενο δεν έχει spoilers, αλλά έχουν τα σχόλια. Όποιος σκοπεύει να παίξει το παιχνίδι και δε θέλει να ξέρει τι γίνεται ας μη διαβάσει τα σχόλια του άρθρου. You have been warned!

Συνεχίζω το άρθρα με τα προτεινόμενα/αγαπημένα μου games με το Red Dead Redemption, το οποίο εκτυλίσσεται στο Wild West στις αρχές του 20^ου αιώνα. Μιας και είναι ένα παιχνίδι της Rockstar (και φυσικά πρωταγωνιστούν τα όπλα αφού είναι Western), έχει ακουστεί ότι το RDR είναι ένα “Grand Theft Auto με άλογα”. Παρ’ όλο που αυτός ο χαρακτηρισμός προϊδεάζει τον παίχτη για πολλά από τα στοιχεία του παιχνιδιού, ταυτόχρονα το αδικεί στους τομείς στους οποίους διακρίνεται ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που υπάρχουν.

Η μεγαλύτερη ίσως διαφορά από τα GTA είναι ότι η κεντρική ιστορία είναι από τα δυνατά του σημεία! Ο John Marston ήταν ένας εγκληματίας, μέλος μιας 4-μελούς συμμορίας που είχε γίνει πολύ γνωστή για τα εγκλήματα που διέπραττε. Για λόγους που εξηγεί στη διάρκεια του παιχνιδιού του ο John απομακρύνθηκε από αυτή τη ζωή, έκανε οικογένεια και προσπάθησε να ζήσει “φυσιολογικά” ως ιδιοκτήτης ράντσου. Όμως, η κυβέρνηση για να ξεφορτωθεί τους πρώην-συνεργάτες του, που συνέχιζαν να παρανομούν, τον εκβιάζει να παραδώσει την παλιά συμμορία του με αντάλλαγμα την ελευθερία της γυναίκας και του γιού του. Εκεί κάπου ξεκινάει η ιστορία και ο παίκτης αποκτά τον έλεγχο. Παρ’ όλο που αυτή η εισαγωγή μπορεί να ακουστεί λίγο κλισέ και “αμερικανιά”, ο τρόπος που εξελίσσεται και παρουσιάζεται η ιστορία είναι πολύ πετυχημένος και όχι μόνο δεν είναι προβλέψιμη ή βαρετή, αλλά επιπλέον δεν μπορείς παρά να αγαπήσεις τον John Marston και να εύχεσαι να τα καταφέρει καθώς πλησιάζεις στο τέλος.

Φυσικά, όλα αυτά δεν πρόκειται να τα καταφέρει μόνος του και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού συνεργάζεται με πολλούς ανθρώπους που μπορούν να τον βοηθήσουν να βρει ή και να εξουδετερώσει τους “φίλους” του. Έτσι υπάρχουν δεκάδες χαρακτήρες που εμφανίζονται στο Red Dead Redemption και ο καθένας τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Υπάρχει η καλόκαρδη Bonnie, ο έμπορος-απατεώνας Dickens, ο τρελός Seth, ο δικτάτορας Allende κ.ο.κ. Και όλα αυτά με το διεστραμμένο (και δυστυχώς αρκετά ρεαλιστικό) στυλ της Rockstar. Ξεχάστε τους κλασικούς μονοδιάστατους “βοηθάω τον κόσμο επειδή είμαι καλός” και “σκοτώνω επειδή θέλω να βλέπω πόνο και δυστυχία”. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν τη δική τους ηθική και καμία δεν είναι αμιγώς καλή ή κακή. Μάλιστα, ο Marston έχει αποκλειστικό στόχο να σώσει την οικογένειά του κι έτσι συνεργάζεται με τους ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν, άσχετα με το αν συμφωνεί μαζί τους ή θέλει να τους υποστηρίξει.

Αυτό που κρατάει ψηλά το ενδιαφέρον είναι ότι πολλές εξελίξεις είναι απρόβλεπτες. Οι πρωταγωνιστές πεθαίνουν το ίδιο εύκολα με τους υπόλοιπους ανθρώπους (και ψοφάνε σα ζώα, όχι με επικές μουσικές και αργή κίνηση), το happy end δεν είναι ποτέ δεδομένο και οι

διάλογοι δε γίνονται μόνο για να προχωρούν την ιστορία ˙ κάποιες φορές οι πρωταγωνιστές απλά θέλουν να συζητήσουν κάτι! Υπάρχουν, μάλιστα, σκηνές που δεν τις βλέπεις σχεδόν ποτέ σε παιχνίδια/ταινίες αλλά θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματική ζωή κι έτσι εκπλήσσεσαι θετικά όταν τις συναντάς.

Ένα από τα δεκάδες άλογα που μπορείς να δαμάσεις και να χρησιμοποιείς στο παιχνίδι

Στην αληθοφάνεια βοηθάει και η open-world νοοτροπία του παιχνιδιού. Μπορείς να κάνεις πάρα πολλά πράγματα παράλληλα με το να προχωράς την ιστορία, όπως το να κάνεις μονομαχίες (western είπαμε!), να κυνηγάς ζώα (ή να σε κυνηγάνε αυτά!), να παίξεις poker ή άλλα παιχνίδια τζόγου, να μεθύσεις (ω ναι!) ή και να σκοτώνεις τυχαίους περαστικούς. Και βεβαίως, όλα αυτά τα δευτερεύοντα στοιχεία έχουν πολύ περισσότερο βάθος από ότι αναλογεί συνήθως στα mini-games. Επιπλέον, στα ταξίδια σου μπορείς να βρεις από ανθρώπους που κατέβηκαν από το άλογό τους για να κατουρήσουν μέχρι κατασκηνωτές που κάθονται γύρω από τη φωτιά και συζητάνε. Θα μπορούσα να συνεχίζω επί ώρες για το πόσο προσεγμένη είναι η κάθε λεπτομέρεια του κόσμου του παιχνιδιού αλλά νομίζω αυτά αρκούν για να αποκτήσετε μια γενική ιδέα.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι από τα καλύτερα που έχω δει μέχρι στιγμής, χωρίς να ανατρέπουν τα δεδομένα του χώρου, και χάρη στο πολύ ωραίο animation που έχει γίνει, το παιχνίδι είναι σχεδόν σα να παίζεις σε μια πολύωρη ταινία. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί και το soundtrack που αν και γενικά δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα από το background, έχει 3 συγκεκριμένα σημεία στα οποία έχει πλήρη κομμάτια με στίχους, που έχουν ταιριάξει απόλυτα με το τι συμβαίνει στην ιστορία στην κάθε περίπτωση και κάνουν ακόμη πιο έντονα τα συναισθήματα που προκαλεί το παιχνίδι.

Εν ολίγοις, το immersion του παιχνιδιού είναι ένα από τα καλύτερα που έχω συναντήσει, που μόνο μερικά σποραδικά bugs το εμπόδισαν να αγγίξει την τελειότητα.

Μένει, λοιπόν, μόνο το gameplay να σχολιάσω αλλά έχω ήδη μακρηγορήσει και αυτό δεν είναι ένα από τα στοιχεία στα οποία ήθελα να εστιάσω. Οπότε, με λίγα λόγια, το παιχνίδι έχει ένα κλασικό 3^rd person shooter στυλ (σαν το GTA 4). Χωρίς καμία ιδιαίτερη πρωτοτυπία, το σύστημα αυτό δουλεύει καλά και είναι διασκεδαστικό και δεν το βαριέσαι εύκολα. Επίσης, το multiplayer έχει πολύ χαβαλέ, με παραλλαγές των βασικών modes : deathmatch, team deathmatch, capture the flag κτλ., αλλά και free roam.

Γενικά, το Read Dead Redemption είναι από τα πιο ολοκληρωμένα παιχνίδια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και πιστεύω στο μέλλον θα θεωρείται υπόδειγμα για το πώς πρέπει να δουλεύουν τα open-world παιχνίδια, αλλά και το βάθος που πρέπει να έχουν η ιστορία και οι χαρακτήρες. Δεν το προτείνω ανεπιφύλακτα μόνο σε gamers, αλλά σε οποιονδήποτε θέλει να παρακολουθήσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία διασκεδάζοντας παράλληλα με ένα καλοφτιαγμένο παιχνίδι.